روستای توریستی مصر- خور - استان اصفهان

روستای توریستی مصر- خور - استان اصفهان

روستای مصر در 45 کیلومتری شرق شهرستان جندق و در 30 کیلومتری شمال شهرستان خور از توابع استان اصفهان قرار دارد . مو قعیت جغرافیایی روستا 04/34 شمالی و 47/54 شرقی می باشد .
روستای مصر بدلیل قرار گرفتن در جنوب کویر بزرگ دارای آب و هوای گرم و خشک می باشد . جمعیت این روستا بر طبق آخرین سرشماری 120 نفر می باشد و مردم این روستا از طریق کشاورزی و دامداری امرار معاش می کنند . مهمترین محصولات این روستا زعفران و گندم می باشد . این روستا دارای دفتر مخابرات است و برق روستا از طریق ژنراتور دیزلی تامین می شود .
نقاط دیدنی :
منطقه امیر آباد در فاصله 2 کیلومتری روستا دارای تپه های شنی و پوشش گیاهای غنی از درختچه های گز و تاق و نخلهای زیبا می باشد که مناظر بسیار زیبایی را پدید آورده است .
روستای فرحزاد در شمال روستای مصر دارای نخلستانهای زیبا می باشد که توسط شنهای روان محصور گشته است .
نیزار مصر در 6 کیلومتری شرق مصر قرار دارد که در اثر آب چشمه ای زیبا پدید آمده است . این نیزار دارای نیهای بلند می باشد که ارتفاع بعضی از آنها به 4 متر می رسد . چشمه این نیزار آبشخور حیوانات منطقه می باشد .
از دیگر نقاط دیدنی این منطقه می توان به دریاچه نمک خور و کویر طبقه واقع در 50 کیلومتری جاده خور-طبس , روستای گرمه , روستای محمدآباد کوره گز , روستای عروسان , روستای فرحزاد ، جاده کاروان گذر عروسان-بیدستان، جاده آف رود ابراهیم زهرا، ریگ کله و کویر مرکزی اشاره کرد .
از دیدنیهای اطراف این روستا میتوان به چال سلکنون، نیزار مصر، دریاچه نمک سلکنون، تخت عباسی، تخت عروس و رملهای ماسه ای اطراف روستا اشاره کرد.
راه های ورود به منطقه :
مسیر اول مسیر جاده خاکی جندق به روستای مصر به طول 45 کیلومتر می باشد
مسیر دوم مسیر جاده خاکی – آسفالته در 15 کیلومتری غرب شهرستان خور به طول 35 کیلومتر تا روستای مصر است .

قلعه لیسار - تالش - استان گیلان

قلعه لیسار - تالش - استان گیلان

یکی دیگر از قلعه های تاریخی استان گیلان با قدمتی حدودا هزار ساله، قلعه صلصال واقع در روستای قلعه دوش لیسار از توابع تالش می باشد ، بعضا" معتقدند دلیل نامگذاری روستای "قلعه دوش" موقعیت جغراقیایی آن نسبت به قلعه صلصال می باشد ، در نمائی زیبا از روستا چنین به نظر میرسد که روستا قلعه را به دوش می کشد.

ارتفاع این قلعه از سطح دریا تقریبا 100 متر بوده و ساکنان بومی این منطقه معتقدند که سازنده آن شخصی به نام صلصال ( و یا سلسال ) که زمانی  در این ناحیه حکمران بوده می باشد. این قلعه چشم انداز زیبایی  بر دشت و ساحل خزر داشته و به خاطر معماری نظامی آن  جاذبه فراوانی برای گردشگران دارد. متاسفانه بدلیل دستبرد، قسمت هایی از دیوار های خارجی و داخلی آن تخریب شده ولی بخش های دیگر نسبتاً  در امان مانده است. دسترسی به قلعه از جاده ی آسفالته ی لیسار، بعد از طی حدود ۱۰۰۰ متر از سمت شرق میسر می باشد.

کلمه صلصال با املای "صاد" در لغت به معنای گل خشکیده ورز داده شده جهت کوزه گریست ، اما بعضا معتقدند که نام اصلی این قلعه با املای سلسال با املای "سین" است و سلسال در لغت به معنای آب خنک و خوشگوار است که از محاسن این قلعه بوده است.

قلعه صلصال را بر روی صخره ای در ابعاد 40 در 50 متر مربع ساخته اند و داری دو قسمت خارجی و داخلی  می باشد ، قسمت خارجی قلعه محوطه ای نسبتا وسیع بوده که از سنگهای رودخانه ای برای ساخت آن استفاده شده ، قسمت داخلی شامل ارگ قلعه ، اقامتگاه فرمانروای وقت ، آب انبار ، جایگاه نگهبانی ، سرویسهای بهداشتی ، شبکه آب رسانی و درگاه اصلی آن می باشد.

قلعه صلصال به دلیل شرایط خاص جغرافیایی و نزدیکی به دریای خزر دارای آب و هوای بسیار مطبوعی بوده و در اطراف آن چشمه ها و رودخانه های فراوانی جریان دارند که یکی از رودخانه های مهم آن رودخانه هره دشت (لیسار) و دیگری رودخانه خلیل جو یا قلعه بین است که رود هره دشت از ارتفاعات 2600 متری داش بلاغی تالش سرچشمه می گیرد.  از چشمه های معروف این منطقه یکی چشمه حاج آقا بلاغی و دیگری آقا دابلاغی است که این چشمه در جنوب شرقی و در زیر قلعه واقع شده است.

عرض باوری قلعه ۱۸۵ تا ۲۱۵ سانتی متر و ارتفاع موجود آن ۵ تا ۶ متر که در قسمتهایی به ۱۰ تا ۱۲ متر می رسد. قطر دیوارهای جنوب غربی ۱۹۰ سانتی متر است. آب انبار این قلعه، خارج از ارگ آن  و در شمال شرقی بنا قرار دارد و طول آن ۵ متر، عرض آن ۳ متر و ارتفاع از کف موجود تقریبا  ۴ متر است. در ساخت آن آجرهای قرمز رنگ به ابعاد۴×۲۲×۲۲ سانتی متر، از ساروج و پوششی از گچ سفید به کار برده شده

سابقه استقرار و فعالیت انسان را در  روستای قلعه دوش نمی توان  مشخص کرد، اما محققان می گویند این روستا، حدود 400 تا 500 سال است که محل اسکان احالی آن می باشد. از صنایع دستی روستا می توان به شال بافی و جوراب بافی اشاره نمود ولی اکثر اهالی روستا کشاورز بوده و برنج کاری حرفه اصلی آنها محسوب می گردد.

منطقه حفاظت شده گلیل - شیروان - استان خراسان شمالی

منطقه حفاظت شده گلیل - شیروان - استان خراسان شمالی

منطقه حفاظت شده گلیل در فاصله 85 کیلومتری شمال شیروان و در منتهی الیه حدّ شمال شرقی استان خراسان شمالی واقع شده و ضلع شمالی این منطقه با طول نزدیک به 30 کیلومتر، با کشور ترکمنستان هم مرز است. این منطقه دارای آب و هوای کوهستانی با شیب‌های تند و دره‌های عمیق و صخره‌های مرتفع می‌باشد و زمستان‌های سرد و تابستان‌های معتدل دارد. این منطقه با توجه به دارا بودن ویژگی‌های خاص طبیعی از جمله جنگل‌های انبوه درختان ارس و تنوع بسیار زیاد پوشش گیاهی و نیز زیستگاه خالص‌ترین قوچ اوریال، در تاریخ 27 تیر ماه سال 1350 توسط سازمان شکاربانی و نظارت بر صید، با عنوان منطقه حفاظت شده معرفی شد.

ایوان غرب - استان ایلام

ایوان غرب - استان ایلام

شهرستان ایوان غرب با داشتن جمعیتی برابر ۷۰۰۰۰ نفر جمعیت یکی از شهر های پر جمعیت استان ایلام است.این شهرستان در شمال غربی استان قرار دارد و تنها شهرستان ۱۰۰٪ کرد نشین استان ایلام است.

شهرستان ایوان غرب خاستگاه کردان کلهر می باشد.

این شهرستان از نظر آداب و رسوم،زبان،اخلاق و... با شهرستان گیلانغرب در استان کرمانشاه شباهت بسیاری دارد.

شهرستان ایوان غرب در میان سه کوه بانکول شره زول و مانشت قرار دارد که کوه مانشت یکی از قله های بلند رشته کوه زاگرس محسوب می شود.

شهرستان ایوان غرب به خاطر سفره های زیر زمینی فراوانش و همچنین وجود رودخانه بزرگ گنگیر یکی از نقاط حاصلخیز و پر آب استان ایلام و حتی غرب کشور محسوب می شود،ولی متاسفانه با احداث یک چاه در سراب ایوان غرب برای استفاده در پتروشیمی ایلام تمامی چشمه ها و سفره های زیرزمینی این شهرستان خشک شده اند به طوری که رودخانه بزرگ گنگیر(سرچشمه اش کوه مانشت و روستای سراب ایوان غرب است)که یکی از جاذبه های تفریحی ایوان غرب می باشد فقط نامی از آن باقی مانده است.

اکنون هیچ کدام از مسئولین استان جوابگوی این مشکل بسیار بزرگ ایوان غرب نبوده اند.

متاسفانه شهرستان ایوان غرب بعد از انقلاب به جای پیشرفت راهی جز پسرفت نداشته است و از ایوان غرب تنها نامی باقی مانده است.این در حالی است که در زمانی نه چندان دور این شهرستان یکی از قطب های علمی کشور محسوب می شده و بیشتر معلمان و استادان و مسئولین رده بالای دو شهرستان شیروان و چرداول و ایلام از خطه ایوان غرب بوده اند.

در اوایل انقلاب زمانی که منافقین به دنبال پایگاهی در غرب کشور بودند،آنان ایوان غرب را برای خود انتخاب کردند که به دنبال این کار منافقین خبرنگاری از آقای ری شهری-وزیر اطلاعات وقت-می پرسد: چرا منافقین شهرستان ایوان غرب را برای قرار دادن پایگاه خود انتخاب کرده اند این در حالی است که شهرهای کرمانشاه،سنندج،مهاباد،سقز و... شهرهایی پر جمعیت تر و پر آوازه تری در غرب کشور هستند که آقای ری شهری در جواب این خبرنگار می گویند به خاطر رشد علمی بسیار زیاد،افراد علمی تراز اول و همچنین افراد روشنفکر زیادی که در این شهرستان وجود دارد انگیزه ایی برای قرار دادن پایگاه در ایوان غرب بوده است.

ایوان غرب در زمان پهلوی باغ شاه نام داشته است که دلیل این نامگذاری هم سفری بوده که محمد رضا شاه به این شهرستان داشته اند و باغات فراوانی که در این شهرستان قرار داشته است دلیل نام گذاری بوده است،اما متاسفانه در زمان کنونی دیگر اثری از آن باغات نیست و اگر هم چند درختی باقی مانده باشد به دلیل احداث چاه در سراب ایوان غرب دیگر آنها هم خشک شده اند.

ایوان غرب شهر فراموش شده ایران زمین است.

ایوان غرب برای تو گریانم،برای آوازه ات،برای مردمان مظلومت،برای فرهنگ غنی ات و برای هر آنچه که از دست داده ایی،گریانم.

این شهرستان در زمانی نه چندان دور با داشتن خان هایی همچون سید خان،خان منصور و...حاکم مطلق منطقه کلهرستان و حتی سنندج بوده است ولی اکنون فراموش شده ایی بیش نیست.

این شهرستان با داشتن چهره های شناخته شده ایی همچون دکتر داریوش قنبری نماینده دو دوره مجلس شورای اسلامی در استان ایلام،دکتر شهریار عباسی عضو هیئت علمی دانشگاه ایلام،دکتر منصور احمدی معاون آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ایلام و ده ها نفر دیگر همچنان در خوابی عمیق فرو رفته است.

شیرهای سنگی - دشت سوسن - شهرستان ایذه - استان خوزستان

شیرهای سنگی - دشت سوسن - شهرستان ایذه - استان خوزستان

دشت سوسن یکی از جاذبه‌های طبیعی استان خوزستان است که در 35 کیلومتری شمال غربی شهرستان ایذه قرار دارد.
دشت سوسن یکی از گذرگاه‌های رودخانه خروشان کارون است و توسط این رود به دو بخش شرقی و غربی تقسیم می‌شود. در واقع عبور رود کارون از میان دشت سوسن، موجب پیدایش اراضی حاصلخیز در این ناحیه شده است. این دشت از ماه بهمن تا خرداد، طبیعت بسیار زیبایی می‌یابد به طوری که در این ایام افراد بسیاری به این منطقه مراجعه می‌نمایند تا از زیبایی چشم‌نواز آن بهره ببرند.
دشت سوسن علاوه بر طبیعت بسیار زیبا، دارای غنای بسیار بالای آثار تاریخی همچون تپه‌های باستانی، پل و بَرد گوری‌ها (سنگ‌ مزار به شکل شیرهای سنگی که به عنوان نمادی از شجاعت و دلیری شخص متوفی بر روی مزارها نصب می‌شده است) می‌باشد. وجود دو عامل زمین‌های حاصلخیز و راه‌های ارتباطی با دیگر نقاط در گذشته، عامل مهمی در پیدایش آثار و اماکن متعدد در این ناحیه بوده است که اکنون در جای جای بخش سوسن* دیده می‌شود. یکی از این راه‌ها که اصفهان و فلات مرکزی ایران را به شوش و بین‌النهرین متصل می‌کرده، راه دز- پارت است که در هر 5 فرسنگ آن، قلعه‌هایی ساخته شده که به نظر می‌رسد برای رفاه کاروانیان در طول مسیر ساخته شده و هنوز آثار آن‌ها موجود است. این راه از اصفهان به دهدز و با گذر از پل شالو، به دو شاخه شده که یکی به ایذه منتهی می‌شود و دیگری در امتداد رود کارون ادامه یافته است. در این منطقه هنری لایارد، در دو طرف رود نشانه‌هایی از یک جاده سنگفرش قدیمی دیده و می‌گوید: «بدون شک به همان جاده‌ای که در دره شوش دیده بود، ارتباط پیدا می‌کرده است. این جاده معروف به اتابکی بوده ولی بایستی خیلی پیش از اتابکان احداث شده باشد. احتمالاً ویرانه‌های این جاده، بقایا و آثار یک شاهراه بزرگ قدیمی است که از زمان داریوش احداث شده و دره شوش را به پرسپولیس مربوط می‌ساخته است».
برای رسیدن به این منطقه زیبا، پس از عبور از جاده خروجی ایذه به سمت شمال و گذشتن از پیان و تاکوتر، به یک دوراهی می‌رسید که سمت راست به سمت سوسن و سمت چپ شما را به سمت منطقه گلزار و بارگاه امامزاده سلطان ابراهیم در جوار دریاچه سد شهید عباسپور (سد کارون یک) می‌رساند. با رهسپار شدن به سمت سوسن، از روستای کَشگِلی (یا به گفته محلی‌ها کفش گلی) عبور کرده و پس از طی 5 کیلومتر، به دوراهی دیگری می‌رسید که هریک شما را به طرفین دشت سوسن راهنمایی می‌کند. جهت اتراق و کمپینگ در این محل مکان‌هایی وجود دارد که برای این منظور مناسب است و از طرفی برای مردم محلی و زمین‌های کشاورزی مزاحمتی ایجاد نمی‌کند. در روستاهای دشت سوسن فروشگاه یا مغازه وجود ندارد اما با وجود آب چشمه که از طریق لوله‌کشی به روستاها آورده شده، مشکلی برای تأمین آب وجود ندارد.
مردم این منطقه علاوه بر دامپروری، به کشت برنج و دیگر محصولات کشاورزی اشتغال دارند.
*سوسن یکی از بخش‌های شهرستان ایذه است که از دو دهستان سوسن شرقی (با مرکزیت جنگه) و سوسن غربی (با مرکزیت ترشک) تشکیل شده است. بخش سوسن در منتهی‌الیه شرقی استان خوزستان و در مجاورت استان چهارمحال و بختیاری قرار گرفته است.