ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 |
ظرف آبخوری به شکل اسب، جنس: نقره با بخشهای زراندود، اندازه: 32.7 در 12 در 10.8 سانتی متر، قدمت: بین 200 و 325 میلادی (دوره ی ساسانی)، محل نگهداری: موزه ی هنر کلیولند
آفتابه، جنس برنز، اندازه: 21 در 18.1 سانتی متر، قدمت: 600 پیش از میلاد، منطقه ی جغرافیایی: لرستان، محل نگهداری: انستیتو هنر مینیاپلیس
بخور سوز (عود/اسفند) یا گرم کننده ی دست، جنس: برنج طلاکاری شده با تزیینات نقره، اندازه: 8.9 در 8.6 سانتی متر، قدمت: سده ی پانزدهم یا شانزدهم میلادی، سازنده: زین الدین، محل نگهداری: موزه ی هنر والترز
برای مدت طولانی تصور بر این بود که این وسیله ساخت صنعتگران مسلمان در دوره ی رنسانس در ونیز بوده ولی اکنون به این نتیجه رسیده اند که این وسیله از جمله وسایلی است که در سرزمین اصلی صنعتگر تولید شده و برای صادرات به اروپا فرستاده شده است. صنعتگران مسلمان غالبا ساخته های خود را با نقوش هندسی و طرح های اسلیمی تزیین می کردند. نام زین الدین بر روی بسیاری از این آثار به چشم می خورد. بر اساس نوشته ای در کنار امضای زین الدین بر روی اثر، به این نتیجه رسیدند که زین الدین ایرانی بوده.
چراغ آویز، جنس: برنز با روکش نقره و مس، قطر: 51 سانتی متر، قدمت: سده ی دوازدهم یا سیزدهم میلادی، منطقه ی جغرافیایی: ایران، محل نگهداری: موزه ی هنر والترز
این چراغ با زنجیرهایی که آن را به سقف متصل می کردند به صورت افقی در زیر سقف نگه داشته می شده در حالی که درون هر دایره با لامپی شیشه ای پر شده بوده. اگرچه استفاده از اینگونه چراغ ها در قرون وسطی در اکثر مناطق اسلامی متداول بود، ولی در ایران که اتاق ها با چراغ های ایستاده کاملا روشن می شدند اینگونه چراغ های آویز به ندرت دیده می شود.
ظرف به شکل بز کوهی، جنس: سفال، اندازه: 25 در 21.5 در 12.5 سانتی متر، قدمت: هزار پیش از میلاد، محل نگهداری: موزه ی هنر والترز
همچنان که در شکل دیده می شود، هنرمند به زیبایی شاخ بز کوهی را به شکلی طراحی کرده است که به عنوان دسته ی ظرف مورد استفاده قرار گیرد. ممکن است این ظرف برای ریختن مایع یا روغن در مراسم آیینی به کار گرفته می شده. برای پر کردن ظرف از سوراخی که در دم بز کوهی ایجاد شده استفاده می کردند و آب یا روغن در نهایت از سوراخ دیگری که در دهان بز طراحی شده بیرون می آمده.