تپه عباس آباد - استان همدان

تپه عباس آباد - استان همدان

تپه عباس آباد همدان در نزدیکی و مشرف به میدان قائم، میدان داریوش سابق، قرار دارد . این تپه به دلیل مشرف بودن به شهر همدان ، همواره از موقعیت ویژه ای برخوردار بوده است.
یکی از پارک های زیبا و دیدنی شهر، به ویژه مناسب برای میهمانان تابستانی همدان، گردشگاه استخر عباس آباد است که در بالای تپهٔ عباس آباد واقع شده است.
دو جاده یکی از ابتدای چهار باغ ارم و دیگری از اوائل جاده گنجنامه، دسترسی به بالای تپه را امکان پذیر می نماید. با توجه به قابلیت های جغرافیایی، طبیعی و گردشگری این تپه، در سال های اخیر تاسیسات تفریحی، پذیرائی و اسکان موقت مناسبی احداث شده و به مجتمع تفریحی و سیاحتی تبدیل گردیده است.
از جمله در بالای تپه استخری بزرگ و در وسط آن رستوران زیبائی احداث شده است. از بالای تپه از یک سو ، چشم انداز طبیعی دره سرسبز عباس آباد و از طرف دیگر ، نمائی از شهر همدان نمایان است.
در ضلع جنوب شرقی این مجتمع ، آبشار مصنوعی زیبائی جریان دارد .

باغ چهلستون اشرف(دیوانخانه) - بهشهر - استان مازندران

باغ چهلستون اشرف(دیوانخانه) - بهشهر - استان مازندران

باغ دیوانخانه به سال 1356 به شماره 1537در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده‌ و هم اکنون نیز شهرداری بهشهر در عمارت آن مستقر و محوطه، به پارک عمومی تغییر کاربری داده است.  باغ چهلستون اشرف (دیوانخانه) واقع در استان مازندران، در زمین شیب‌دار دامنه‌ شمالی کوه برزو (پیشکوه جهان مورا) از شمال به جنوب ساخته شد. این باغ با ابعاد 170متر عرض و550 متر طول، در سال 1021 هـ.ق به دستور شاه عباس طرحریزی و طی چند سال احداث شده و محل بار عام و تشریفات شاه عباس و پذیرایی مهمانان بوده است. این باغ دارای دو خیابان اصلی می‎باشد که محور طولی باغ با چشم‌اندازی به سوی شمال و دریا است، و در نقطه تقاطع آنها، استخر بزرگ باغ قرار دارد.

در بخش جنوبی، ‌آب نهر پس از گذشتن از چهار حوضچه،‌ از زیر بنا عبور کرده و روبه روی نمای شمالی، ‌از آبشار کوچکی سرازیر و به استخر مستطیل بزرگ در محور شمالی ـ جنوبی(با ابعاد 3/36*416 متر) مقابل عمارت می‎ریزد.

دور تا دور استخر،‌ در زمان شاه عباس اول گودال‎هایی برای قرار دادن شمع وجود داشته است که هنگام تشریفات،‌ آنها را روشن می‎کردند و به همین مناسبت آن را حوض نور می‎نامیدند و به واسطه شیب زمین، ‌آبشارهای کوچک با کف سینه کبکی، ‌در محل ریزش آب از یک سطح به سطح دیگر در محور اصلی وجود دارد.

پوشش گیاهی باغ را عمدتاً: درختان سرو (به صورت خطی در امتداد محور‎های اصلی باغ)، نارنج، پرتقال، لیمو، خرمالو (در کرتهای مختلف باغ)، چنار، شاه بلوط، توت، انار و گل‎های مختلفی چون رز تشکیل می‎دهد.

باغ دیوانخانه به سال 1356 به شماره 1537در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده‌ و هم اکنون نیز شهرداری بهشهر در عمارت آن مستقر و محوطه، به پارک عمومی تغییر کاربری داده است.

پیتر دلاواله جهانگرد ایتالیایی 6 سال پس از شروع بنای اشرف به اشرف آمد و در قصر سلطنتی دیوانخانه ( باغ شاه ) به حضور شاه عباس صفوی رسید . وی در مورد ویژگیهای این مکان در سفرنامۀ خود توضیحات مفصلی را ارائه می دهد . در سفرنامۀ وی آمده است : ((اطراف شهر باز است و جز قصر شاهی که هنوز ساختمان آن به اتمام نرسیده و باغهای مربوط به آن و یک خیابان پر از دکان و مغازه و چند خانه که بدون نظم در وسط درختان ساخته شده و اطراف آنرا زمینهای وسیعی احاطه کرده اسـت چیز دیـگری در آن وجـود نـدارد . در این محل چشـمه های آب شیـرین و زلال زیاد است و به اندازه ای در آنجا درخت وجود دارد که خانه ها میان آن گم شده است و من موقع نوشتن یادداشت روزانه خود تردید داشتم که آیا باید اشرف را شهری در میان جنگل بنویسم یا آنرا جنگلی بدانم که بعلت سکونت افراد حالت شهر به خود گرفته است .))

وی در مورد ویژگیهای عمارت دیوانخانه نوشته است : (( این باغ که باغ شاه یا دیوانخانه نامیده     می شود عبارت از مربعی است که در انتهای جلگه و در پای تپه های پر درخت واقع شده و پشت کاخ است . در بالای همین تپه هاست که شاه دستور داده خانه های زیادی که جزو عمارت باغ محسوب می شوند بنا کنند . دیوانخانه در وسط باغ واقع شده و عبارت از بنایی است که طول آن سه برابر عرض آن است . جلوی این بنا کاملاً باز است ولی در عقب و طرفین آن دیواری است که از پنجره های متعدد پوشیده شده است . فاصله کف عمارت از سطح زمین دو پله است و قسمت باز بنا درست رو به شمال یعنی پشت به طرف درب ورودی است . جلوی بنا خیابانی طولانی و سنگفرش قرار گرفته که در وسط آن جویی جاری است و از حوضی که در جلوی دیوانخانه ساخته شده دائماً آب به سوی این جوی جاری است . ))
    ملگونوف دانشمند روسی در مورد بنای دیوانخانه در کتاب خود به نام سفرنامۀ مازندران آورده است : ((عمارت شاه عباسی که بنام دیوانخانه معروف بود در سال 1743 میلادی خالی شد و از نظر افتاد . در برابر عمارت حوضی است به عرض 50 قدم ، به طول 60 قدم ، به عمق یک ذرع و نیم و در دو طرف آن جویی سنگی تا دروازه قرار دارد و اطراف آن سوراخی برای نهادن شمعها تعبیه شده است . در جدار داخلی آبراهه های اصلی سوراخهایی ایجاد کرده بودند که ممکن بود در حدود هزار شمع روشن را در آنها نگاه داشت  . شمعهایی نیز در اطراف استخر بزرگ روشن       می کردند و به این مناسبت نام استخر نور بر آن اطلاق کردند . ))
ژاک دمورگان فرانسوی که برای انجام تحقیقات علمی به مازندران آمده بود در مورد دیوانخانه این چنین نوشت :  (( در وسط باغشاه ، باغ بزرگی پر از سروهای صد ساله و تخت گلهای آراسته یافت میشود . در تمام طول این باغ جوی های منشعب از کوهستان که از آبشارهای متعددی نزول میکند جاری بوده ، حوض یا استخر وسیع چهارگوشی را آب می دهد .

سابقاً این استخر در جلوی یک عمارت قابل سکنی تر از خرابه های قصر کهن ولی با  سلیقه ای نفرت انگیز جانشین شده است . ( قصر دیوانخانه که طعمۀ حریق شد و سپس در زمان نادر شاه ساختمان دیگری بجای آن ساختند )  
همه چیز مرا به قبول این نکته وامیدارد که این قصر برای مقر بزرگان به کار میرفته است . حیاط های بزرگ ، باغها و ایوانها این محل را بسیار مفرح می داشت . نکته عجیبی که من در باغات کشف کردم این است که هر یک از سنگهای بزرگی که تشکیل سنگفرش را می دهد حروف اول اسمایی را با خود دارد . در میان آنها شماره زیادی از حروف گرجی جلب توجه می کند . ))
رابینو محقق انگلیسی و نائب کنسول آن کشور در زمان محمد علی شاه قاجار به مازندران سفر کرد و در سفرنامۀ خود که مازندران و استرآباد نام دارد اطلاعات گرانبهایی در مورد اشرف به نگارش درآورد .
(( اشرف که اکنون رو به ویرانی است عظمت خود را مدیون شاه عباس صفوی است . انحطاط این شهر در واقع با سستی خاندان صفوی شروع شد . این شهر سابقاً خرگوران نام داشت و متعلق به پیرزنی بود . شاه عباس آنرا از او خرید و شهر جدیدی در سال 1021 قمری تاسیس کرد .))

دونالد ویلبر عضو موسسه باستان شناسی ایالت متحده آمریکا در کتاب باغهای ایرانی و کوشکهای آن  در مورد بنای دیوانخانه می نویسد : (( بر روی سر در اصلی ، تالاری بنام تالار نقارخانه قرار داشت . چون در اصفهان و سایر شهرهای بزرگ ایران معمول بود که طلوع و غروب آفتاب را به وسیلۀ طبل و نقاره اعلام کنند . ساختمان مزبور ( دیوانخانه ) در زمان نادر شاه سوخت و به امر نادر شاه ساختمان دیگری به جای آن ساخته و به چهلستون معروف گشت .
. . . در پشت عمارت استخری که در حدود 30 تا 40 متر مربع مساحت و عمق زیادی داشت قرار گرفته بود .
 تنها اطلاعی که از این ساختمان در دست است این است که این بنا در حادثه حریقی از بین رفت و در زمان نادر شاه (1747ـ 1736 )ساختمان دیگری در آن محل بنا کردند و این بنای جدید را چهلستون نامیدند که اغلب ساختمان و باغ قبلی را نیز به همین نام می شناسند . این ساختمان را تنها 12 ستون برپا نگه داشته بود ولی مشهور است که مردم ایران عدد چهل را بعنوان مترادفی برای تعداد زیاد به کار میبرند .))
البته ویلبر در توضیح دیوانخانه دچار اشتباه شده و مکانی را که دلاواله توضیح مفصلی در مورد آن داده و آن را دیوانخانه نامیده نمیشناسد  . (( هیچگونه توضیحی از این باغ و عمارت آن داده نشده و نام آن نیز معلوم نیست . ))
عمارت دیوانخانه که هم اکنون در اختیار شهرداری بهشهر است بر اساس آنچه که جهانگردان و سیاحان در وصف آن نوشته اند تغییرات بسیاری کرده است . بر اثر گذشت زمان استخر بزرگ مقابل عمارت به فضای سبز تبدیل شده است . این بنا از داخل هم به دو طبقه تبدیل شده است اگر چه نمای خارجی آن در یک طبقه با طاق های قوسی شکل و پلکانی دو طبقه با کمی تغییر به همان گونه باقی است که سیاحان تصویر آنرا بازگو کرده اند .
بهشهر یا همان اشرف البلاد با آثاری به جا مانده از دوران صفویه یادگار شکوه و عظمت تاریخی است که این منطقۀ کوچک از کشور روزگاری را با آن سپری کرده است . در دوران قدرت خاندان صفوی مخصوصاً شاه عباس به دلیل ارادتش به مادرش خانم اشرف الملوک ابنیه و اماکنی برای تفریح و استراحت در این شهر احداث شد که با گذشت زمان و پس از فروپاشی دوران حکومت آن خاندان اگرچه تعدادی از این بناها مانند باغ صاحب الزمان ( در فراشمحله کنونی ) به کلی از میان رفت و از تعدادی دیگر تنها خرابه ای بر جا ماند  اما با احیای مجدد این مکانها و فراهم آوردن امکاناتی برای جذب توریست و گردشگر می توان شاهد شکوفایی مجدد این منطقه باستانی و تاریخی بود.

آبشار طامه - کاشان - استان اصفهان

آبشار طامه - کاشان - استان اصفهان

آبشار طامه نطنز در موقعیت جغرافیایی E515047 N332755 در استان اصفهان واقع است. شهرستان نطنز از شهرهای تاریخی و مرکزی ایران است که در استان اصفهان و در میانه راه کاشان به اصفهان در دامنه کوهستان کرکس قرار دارد. روستای تاریخی طامه نیز در دل دامنه های کوه کرکس در حدود 7 کیلومتر جاده فرعی آسفالت  ( ابتدای نطنز سرابان ) در شرق کوه کرکس واقع شده است. از طریق این روستا  و از مسیری زیبا می توان به قله کرکس دست یافت. قابل ذکر است که این مسیر جبهه شرقی میباشد که نسبتا مسیر دشواری است. در انتهای روستای طامه رود کوچک آبی که سرچشمه آن از دامنه های کرکس میباشد جریان دارد که در مسیر خود چندین آبشار زیبا را پدید آورده است  و کوهنوردان را به طرف قله هدایت میکند. وستای طامه در جنوب شهر نطنز واقع است و بدلیل واقع شدن در دامنه کوه سر به فلک کشیده کرکس از نقاط بسیار خوش آب و هوا، بی نظیر و ییلاقات درجه اول نطنز به شمار می آید. مهمترین سوغات طامه گلابی است. پوشش گیاهی منطقه غنی و شامل گیاهانی چون آنغوزه، رناس ،هندوانه ابوجهل ،آویشن ،گزنه ،گون ،شنگ و..که به خاطر کمبود بارندگی رشد در خور توجهی ندارند.

در قسمت غربی روستا، دو دره زیبا دیده می شود که یکی از آنها در امتداد باغ های روستا قرار داشته و به پاپول معروف است. در انتهای این دره یکی از زیباترین آبشارهای موجود در منطقه به نام آبشار طامه با ارتفاع تقریبی ۲۳ متر نمایان است، آب آن ازمنطقه دلاوان به سمت آبشار سرازیر می گردد. دره دیگر نیز که به پاکدار معروف است، به دلیل وجود آب فراوان، آبشارهای زیبایی در مسیر قله کرکس بوجود آورده است. چشمه دلاوون، چشمه لاگله، چشمه خواجه فاضل، امامزاده سید فاضل طامه با بقعه‌ی دوره تیموری، خانه های سنتی با پوشش چوب و خار و پشت بام هایی با پوشش کاه گل، از دیگر دیدنی های این روستا می باشد. در دره دیگر نیز که به پاکدار معروف است، به دلیل وجود آب فراوان، آبشارهای زیبایی در مسیر قله قله کرکس بوجود آمده است. در مسیرهای جنوبی قله کرکس(از مبدا روستای کشه) و همچنین مسیر شمالی(از مبدا روستای اوره و امامزاده سلطان) نیز آبشارهای فصلی ولی زیبایی به چشم می خورند.

دره تو و بیرون - دزفول - استان خوزستان

دره تو و بیرون - دزفول - استان خوزستان

دره توبیرون در موقعیت جغرافیایی N323017 E483529 در استان خوزستان واقع است. یکی از دیدنی های طبیعی بکر و شگفت انگیز شهرستان دزفول در فصول گرم سال دره توبیرون است. دره “توبیرون” در فاصله حدود 20 کیومتری از شهر در مسیری چند کیلومتری در بخش سردشت قبل از رسیدن به منطقه تنگه سرا در شمال دزفول واقع است. دیواره‌های رفیع آن با ارتفاع بلند که گاه تا بیش از یکصد متر می رسد و انبوه درختان انگور، انجیر وحشی، برگ ‌‌های شاووشان، آبشارها و آب ‌ چکان ‌ ها جلوه بسیار زیبایی به این دره ‌ ها داده است که چشم هر بیننده ‌ ای را محو تماشای خود می ‌ سازد. این دره حاصل هزاران سال فرسایش آبی حاصل از بارندگی های فصلی درحوزه های بالاتر و سرازیر شدن تند آبها در کوه و تپه میباشندبنحوی که در فصول خشک عمق زیاد دره مانند یک زهکش عمل کرده و آب سفره های زیر زمینی را جمع کرده و آب در کف دره جاری میشود، بطوریکه در بعضی قسمتها از دیواره و کف دره آب زلال تراوش می کند. با وجود گرمای بالای 40 درجه دزفول در این دره باد خنک آرامش خاصی را به میهمانان داده و دمای آن تا 25 درجه و کمتر نیز می رسد. این دره دارای دو آبشار است که همراه با طبیعت زیبا مناسب برای گردشگری است. راه دسترسی به این آبشارها 30 کیلومتر جاده آسفالته است.

آبشار سرخه کمر - شهررامیان - استان گلستان

آبشار سرخه کمر - شهررامیان - استان گلستان

آبشارهای سرخه کمر در موقعیت جغرافیایی N370038 E101413 در استان گلستان واقع است. مجموعه آبشارهای سرخه کمر واقع در سه کیلومتری جنوب شرق شهر رامیان واقع و ارتفاع بلندترین آبشار آن 28 متر است. از این مجموعه آبشار میتوان به آبشار نعیم آباد با 28 متر ارتفاع اشاره کرد که برای فرود های فنی مورد استفاده ورزشکاران قرار میگیرد. محیط آبشارها در دل جنگلهای انبوه شرق رامیان قرار دارد و طبیعت بسیار زیبایی را رقم زده است. سرخه کمر نام اولین آبشار از مجموعه آبشارهایی به همین نام است . بیش از 8 آبشار در مسیر سرخه کمر وجود دارد که ارتفاع اولین آبشار حدود 23 متر می باشد. به فاصله ی کمتر از نیم ساعت 3 آبشار دیگر نیز دیده می شود .

از جاذبه‌های گردشگری شهرستان رامیان می‌توان به قله ۲۴۰۰ متری قلعه میران، استخر طبیعی گل رامیان با عمق نزدیک به ۸۰ متر، مجموعه ابشارهای سرخه کمر به تعداد ۸ ابشار، مجموعه ابشارهای جوزک، مجموعه ابشارهای سید کلاته به تعداد ۸ ابشار، مجموعه ابشارهای چفت که تعداد انها به ۱۲ ابشار می‌رسد که کوتاهترین ان ۸ و بلندترین ان ۳۲ متر ارتفاع دارد،، مجموعه ابشارهای پشمکی، چشمه نیلبرگ، چشمه سید کلاته، انجیر چشمه، منطقه کوهستانی و برف گیر النگ، چشمه پیر کرم، دهکده توریستی پاقلعه، جنگل دره ملا و باغ تاشته، پارک جنگلی زیبای دلند، ذخیره گاه بین‌المللی سرو زربین، جنگل پنهان خانه، گرم چشمه، دیو چشمه، روستای تاریخی کشکک، تپه تاریخی نقاره خانه، بقعه متبرکه امامزاده بی بی حلیمه خاتون الهادی و همچنین موزه مردم‌شناسی شهر رامیان اشاره کرد.