شهرستان بهشهر یکی از شهرستانهای استان مازندران است که از شمال به خلیجِ میانکاله، از شرق به شهرستانِ کردکوی، از جنوب به دامنههای البرز و شهرستانِ دامغان و از غرب به شهرستانِ ساری و نکا محدود میشود. بهشهر به دلیلِ آبوهوای معتدل و بسیار مطبوعش، در طولِ تاریخ همواره موردِ توجّهِ گردشگران، دلباختگانِ طبیعت و شاهان و خوانینِ محلّی بوده است و وجود کاخهای متعدد در این منطقهٔ دیدنی از استان مازندران؛ گواهی برای این ادعاست.
بهشهر در طول تاریخ به نامهای مختلف از جمله «کبودجامه»، «پنجهزاره»، «نامیه»، «تمیشه»، «قرهطغان» و «خرگوران» و «اشرف» خوانده شده است.طبقِ اسنادِ تاریخیْ این ناحیه در سالِ ۱۰۲۱هجریِقمری توسّطِ شاهعبّاسِ اوّل خریداری شده و از آن پس بوده که نامِ «اشرف» یا «اشرفالبلاد» گرفته است؛ یعنی شریفترینِ شهرها که اقامتگاهِ شاهعبّاسِ اوّل در مازندران بود.
از جمله دیدنیهای این شهرستان میتوان به مواردِ زیر اشاره نمود: مجموعهٔ تاریخیِ سدِ عبّاسآباد (شاملِ جنگل، دریاچه، قصر، حمّام و برجهای تاریخی)، مجموعهٔ باغِ صفوی (یا باغِ شاه)، عمارت چهلستون (یا پارکِ ملّتِ فعلی)، بنای تاریخیِ چشمهعمارت، کاخِ صفیآباد، کاخِ صاحبالزّمان، امامزادهعبداللهِ سفیدچاه ، امامزاده عبدالله سارو، شبهجزیرهٔ میانکاله، خانهٔ قدیمیِ احمدعلیخانِ هزارجریبی، حسینیهٔ شیخعلیزاده، عمارتِ افغاننژادِ قرهتپّه، غارهای التپّه، هوتو و کمربند (با قدمتِ هفتادهزارسال و شاملِ نشانههایی از دورانِ یخچال، عهدِ آهن، نوسنگی و آغازِ پارینهسنگی)، روستاهای کِنِت، التپّه و تروجن (شهیدآباد)،دختر قلعه گرجی محله. برجِ آرامگاهیِ امیرکمالالدّین در روستای آسیابسر.چشمه آسیابسر، آتشکده و بقعهٔ بابلکانیِ روستای آسیابسَر، پناهگاه حیاتِ وحشِ میانکاله، سنگِچشمهٔ گلوگاه، آبشار زنگت، آبشارِ سنگِ نو، چشمهٔ پلنگخِیْل، ارتفاعاتِ فَکِسْتِل، دریای چهارفصل، جنگلِ پاسَنْد، تپّههمایون، تالاب و منطقهٔ حفاظتشدهٔ زاغمرز، سایتموزه و تپّهٔ تاریخیِ گوهرتپه رستمکلا
عباس آباد .بهشهر
دریاچه چهارفصل بهشهر
غار هوتو .بهشهر