ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 |
مسیری تماشائی، اما کوهستانی و صعب العبور و پر از گردنه های خطرناک و البته، بسیار زیبا. تا جایی که این مسیر 80 کیلومتر، به اندازه ی 300 کیلومتر طولانی ست و البته خسته کننده. شما به طور مرتب از دامنه ی کوه بالا می روید تا به قله ی کوه برسید و دوباره سراشیبی های تندی را طی می کنید تا به دامنه ی کوه دیگر برسید. تعداد کوهها را نشمردم، اما به گمانم بیش از 40،50 کوه را باید پیمود تا به یک دو راهی رسید. یک راه به سمت قلعه ی الموت می رود و راه دیگر به طرف دریاچه اُوان. وارد مسیر دریاچه که شوید، پس از طی 8 کیلومتر - البته مسیری سخت، باریک و صعب العبور - و گذشتن از روستای سرسبز زرآباد، هنگامی که گردنه ی آخر را رد کردید، بهشتی زیبا پیش دیدگانتان ظاهر می شود؛ آنجا دریاچه ی اُوان است.
اُوان، دریاچه ای ست با مساحت 70 هزار متر مربع که در ارتفاع 1815 متری از سطح دریا و در میان چهار روستای اوان، وربن، زوار دشت و زرآباد واقع شده است. عمق دریاچه حدود شش تا هشت متر اندازه گیری شده و آب آن، از چشمه های جوشانی که از کف دریاچه به بالا می آیند، تامین می شود و از سر ریز شدن آب دریاچه، مزارع کشاورزی روستاهای اطراف تغذیه می شوند.