تصاویرمکان های دیدنی و تاریخی و اشیاء باستانی ایران

مطالب جالب و عجیب + تصاویر ایران گردی و گردش گری+اشیاء باستانی و مکان های با ستانی ایران

تصاویرمکان های دیدنی و تاریخی و اشیاء باستانی ایران

مطالب جالب و عجیب + تصاویر ایران گردی و گردش گری+اشیاء باستانی و مکان های با ستانی ایران

دالما تپه

دالما تپه  هزاری پنجم و چهارم پیش از میلاد

دالما تپه

این تپه باستانی در جنوب غربی دریاچه ارومیه و در حدود پنج کیلومتری جنوب غرب تپه حسنلو واقع شده است. دیوار خانه های این تپه با چینه ساخته شده است و گاهی از ملات بسیار نازک برای دیوار چینی هااستفاده میشده است. منازل این منطقه واحدهای مستقلی بودند که در اطراف یک حیاط ساخته میشدند.سفالهای منطقه دست ساز هستند. سفالهای این منطقه ساده،منقوش،تزیینات افزوده و با لعاب گلی غلیظ هستند. اشیای گوناگونی نیز در این تپه باستانی کشف شده است مانند تیغه های سنگی،دسته هاون،ظروف سنگی،سردوک ها،درفش و غیره.اجساد چهارده کودک در زیر خانه ها کشف شده است ولی اجساد افراد بزرگ سال در این محل هنوز کشف نشده است. تاریخ زندگی در این روستا را میتوان بین پنج هزار تا چهار هزار سال پ م دانست


دالما تپه در شهرستان نقده، بخش محمدیار، دهستان حسنلو، روستای اسلام آّباد (دالما) واقع شده و این اثر در تاریخ ۷ خرداد ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۲۸۷۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است

تالاب چملی روستای بدرلو -آذربایجان غربی

تالاب چملی روستای بدرلو -آذربایجان غربی

چملی گول (چمن متحرک بدرلو) در کیلومتر ۱۷ شمال شرقی شهرستان تکاب در آذربایجان غربی و در ۳ کیلومتری شرق روستای بدرلو از دهستان افشار بخش مرکزی واقع شده. در داخل دره سرسبز و درختان چنار و بید و نیزار و چمن دریاچه ای به قطر تقریبی ۸۰ متر و با جزیره ای شناور مملو از نی به قطر ۶۰ متر وجود داره که در اثر وزش باد به اطراف در حال حرکت است که به علت لجن زار بودن و نیزار انبوه اطراف دریاچه نزدیک شدن به محدوده آن مشکل و تنها از طرف شرق دریاچه یک راه باریک منتهی به محدوده و ساحل دریاچه موجود است. این چمن بصورت جزیره ای متحرک با مساحت هشتاد متر مربع بر روی دریاچه ای کوچک خودنمایی می کنه که با وزش باد و جریان هوا و یا تکان خاصی به جهات مختلف تغییر مسیرداده وحرکت می کنه و همین امر موجب منحصر به فرد شدن این جاذبه طبیعی شده. کل مساحت این برکه عجیب به وسعت یک هکتار است. چمن بصورت معلق و شناور در وسط این برکه قرار گرفته و دارای پوشش گیاهی کاملا مطلوب و مناسب است و حتی در فصل زمستان و سرمای هوا نیز چمن آن سبزی خود را از دست نمی دهد.
قطعه چمن متحرک بصورت یک نیم قوس کمانی که از پیرامون برکه جداست هنگام حرکت جاذبهٔ فوق العاده ای را ایجاد کرده و از این لحاظ یکی از مناطق مهم طبیعی و گردش گری آذربایجان غربی محسوب می شه. عمق این برکه زیاد بوده و ماهی و مرغابی های وحشی در اطراف این چمنزار جلوه و زیبایی خاصی رو پدید آورده. ازعلت حرکت و شناور بودن این چمن شگفت انگیز اطلاعی دقیق در دست نیست اما برخی کارشناسان علت آن را منطبق و متناسب با حرکت وضعی زمین و عده ای دیگر ناشی از عوامل طبیعی و وزش باد می دانند.
تالاب چملی روستای بدرلو -آذربایجان غربی

غار «سَهولان»

غار «سَهولان»

غار «سَهولان» (کردی: Sehollan) در روستای سهولان، ۴۲ کیلومتری جنوب شرقی شهر مهاباد میان مهاباد-بوکان و همچنین در ۲۸ کیلومتری شهر بوکان در استان آذربایجان غربی واقع شده‌است. ارتفاع سقف غار تا سطح دریاچه آن به ۵۰ متر می‌رسد و عمق آب در برخی جاها به ۳۰ متر می‌رسد. اختلاف دمای درون و بیرون غار بین ۱۰ الی ۱۵ درجه‌است.


سهولان به زبان کردی به معنی یخبندان است و مردم محلی غار را «کونه کوتر» یعنی لانه کبوتر نیز می‌نامند. دلیل این نامگذاری وجود تعداد زیادی لانه کبوتر درون غار است.

این غار در فهرست آثار طبیعی ملی ایران قرار دارد.

این غار در جریان سفر ژاک دوموگان فرانسوی به ایران و به مناطق کردنشین، در دوره قاجار توسط وی کشف شد و این هنگام مقارن با فوت سیف الدین خان مکری حاکم بوکان نیز بود.
مشخصات غار سهولانویرایش

    ساختار زمین‌شناسی غار:آبی-خاکی-سنگ آهک
    طول مسیر آبی کشف شده :۳۰۰ متر
    طول مسیر خشکی کشف شده :۲۵۰ متر
    مساحت کشف شد: حدود ۲ هکتار
    مینانگین ژرفای آب: ۲۲ متر
    بیشینه ژرفای آب: ۵۲ متر
    میزان رطوبت: ٪۷۰ الی ٪۷۵
    دمای درون غار: ۵ الی ۱۰ درجه سانتیگراد
    نوع رسوبات: آهکی
    وسعت تالار اصلی: ۵۸ متر در ۴۲ متر
    ارتفاع سقف غار: ۵۰ متر
    موجودات داخل چاه: کبوتر و خفاش
    جاذبه طبیعی: وجود قندیلهای آهکی به اشکال مختلف
    دیرینگی آثار بدست آمده از غار: هزاره دوم قبل از میلاد
    ارتفاع از سطح دریاهای آزاد: ۱۷۵۱متر
    موقعیت جغرافیائی: ۴۶ درجه شرقی و ۳۶ درجه و ۴۱ دقیقه عرض شمالی
    سال حفاظت: ۱۳۷۹ و بر اساس مصوبه ۱۶۹ شورای عالی حفاظت محیط زیست